Η πολυθρόνα
Η πολυθρόνα (armchair)
Η λέξη “πολυθρόνα” προέρχεται από την ιταλική λέξη “poltrona”, που με τη σειρά της βγαίνει από τη λέξη poltro, δηλαδή “κρεβάτι”. Σημαίνει, δε, αναπαυτικό κάθισμα. Η πολυθρόνα εμφανίζεται ως είδος κλασικού επίπλου, μετά την αναγέννηση, γύρω στο 1636, επί βασιλείας του Λουδοβίκου 13ου (Louis XIII).
Τότε βλέπουμε για πρώτη φορά μία πολυθρόνα με χαμηλή πλάτη, που χρησιμοποιείται κατά την ώρα της εργασίας, ενώ, μία άλλη, με υψηλή πλάτη και ελαφριά κλίση προς τα πίσω, δημιουργείται για τις ώρες της ανάπαυσης. Παράλληλα, προστίθενται μαξιλάρια γεμισμένα με τρίχες αλόγου, ενώ τα μπράτσα (υποβραχιόνια ή ερεισίχειρα), αποκτούν μαξιλαρωτό κάλυμμα.
Μετά από 100 χρόνια, συναντούμε μία πολυθρόνα περισσότερο εξελιγμένη, τόσο από πλευράς άνεσης, όσο και από πλευράς σχεδίου και ανάγλυφης διακόσμησης. Τα στηρίγματα της βάσης (αποστάτες) εξαφανίζονται, τα πόδια κάμπτονται και τα υποβραχιόνια χαμηλώνουν, αναγγέλλοντας την έλευση του στυλ Λουδοβίκου 15ου (Louis XV).
Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής Louis XV είναι ότι τα πόδια είναι πάντοτε ίσια, συχνά με σχήμα αντεστραμμένο κωνικό και διακοσμημένα με αυλακιές. Από το σημείο αυτό και μετά, μας είναι λίγο έως πολύ γνωστή η εξέλιξη της πολυθρόνας.